Internationaliseringsproject Tenerife

Internationaliseringsproject in Tenerife


Afgelopen woensdag zijn we vertrokken met 5 leerlingen naar Tenerife. Jaimy, Wytse, Lineke, Lianne en Sydo waren mee. Maandag kwam er al een leerling bij me: ¨Mevrouw slaap u nog wel ´s nachts?¨ Blijkbaar slaapt hij al sinds maandag niet meer!


Eenmaal aangekomen op Schiphol hadden we het eerste obstakel al gehad. Nu nog er voor zorgen om in het vliegtuig te komen. Blijkbaar is de beveiliging behoorlijk aangescherpt want Lianne en Jitske moesten de schoenen uit. Zien wij er zo gevaarlijk uit? Die beveiliging was niet goed genoeg want Lianne had gewoon een pakje drinken het vliegtuig in gesmokkeld. Voortreffelijk hebben ze hun gedragen. Al duurde het vliegen wel heel lang. Lang leve het spel Regenwormen.


Binnen no time stonden alle leerlingen bij het gastgezin. Een aantal hadden hun maatje voor komende week al in Nederland gehad en was het weerzien weer fantastisch. Voor de anderen was het wat onwennig. Lianne hoopte dat ze gelijk een warme maaltijd kreeg want het was tenslotte 6 uur. Helaas is er wat cultuur verschil en zal die warme maaltijd even op haar moeten wachten. Wij aten die avond pas om 11 uur. Mañana! (relax en volg hun cultuur)


En dan zie je ze de volgende dag weer. Een aantal hadden het eerste uur vrij en gingen gezellig poolen in een café. In Nederland blijven ze denk ik lekker liggen in hun bed. De andere waren stipt om 8:30 uur in de klas. En dan krijg je de verhalen. Mooi om te zien hoe alle studenten hun verhalen gingen delen met hun docenten. Sydo stapte in de auto van zijn gastgezin en de vrouw vertelde hem als eerste: deze week ben ik je moeder en je zal terug gaan met een dikke buik. Over Sydo hoeven wij ons deze week niet meer druk te maken. Lianne vertelde dat ze na het douchen gelijk in bed is beland. Te moe om nog die heerlijke warme maaltijd te verorberen. Lineke had een pizza met patat. Dat moet ik dus echt proberen volgens haar. Ontbijten doe je met koekjes die je in melk moet dippen en de tosties zijn overheerlijk. Lineke kreeg het compliment van haar nieuwe moeder dat ze haar heel leuk vond. En haar beschouwde als haar eigen dochter. Wytse kwam bij mij met een mooi idee. Als hij later wat ouder is kan hij Killan (zijn maatje deze week) wel weer eens opzoeken. Het leek hem leuk om hem dan weer te zien. En hier doe je het dus voor. Zij beleven door deze ervaring iets wat ze nooit weer vergeten. Van de week zei ik nog tegen Jaimy dat hij dit over 30 jaar nog steeds weet en verteld aan zijn eigen kinderen. Hij was onder de indruk.

Lineke vertelde dat ze in een gezin zit waar behoorlijk wat geld zit. Tandarts volgens haar waarop Lianne vertelde dat haar gezin niet zo veel geld had. Ervaringen die ze mee nemen.


Voor ons is het ook weer een heel weerzien. En dat voelt heel goed. Je hebt afgelopen anderhalf jaar wel een band opgebouwd met elkaar. Het weerzien met de studenten van de andere landen was ook erg leuk. Ik weet nog dat ik in de auto zat in Italie met Mario (Tenerife) en Fransesco (Italie) en Matthew. Mario kwam speciaal bij me om te vertellen dat hij toen zo genoten had. Nou wij ook!


Voor ons stond vandaag onderandere een presentatie op het programma over tenerife en de school. Het blijkt dat er ongeveer 50% werkloosheid is onder de 30 jaar. Dat leerlingen van deze school soms zonder ontbijt naar school gaan. Tenerife leeft van het toerisme. Dat er jaarlijkst 10 tot 12 miljoen mensen naar de Canarische eilanden gaat om vakantie te vieren.


Het is in Spanje zo geregeld dat de goverment alles bepaald. De school kan geen eigen visie op het onderwijs uitvoeren. Gelukkig hebben wij in ons land veel vrijheden. Een ander opvallend punt is dat alle leerlingen met of zonder handicap allemaal in dezelfde school les hebben. Voor sommige leerlingen met een handicap is een speciaal programma om hun goed voor te bereiden op hun verder leven. Elke klas heeft zijn eigen lokaal met ,jawel, een digibord. Zelfs in de docentenkamer is een digibord. De docenten lopen dus van klas naar klas met uitzondering van sommige lessen. Hierdoor is er veel rust in de school.


En als je dan even in een lokaal kijkt zie je een docent voor de klas staan met een jas aan. Nou ik snap heel goed dat ze een jas aan hebben. De hele school heeft geen verwarming! Vriezen zal het hier niet doen maar in de ochtend zal het toch soms 10 graden zijn.

De docenten werken 38 uur per week waarvan ze 20 uur van 55 minuten les geven. De rest hebben ze tijd om voor te bereiden of toetsen na te kijken. In hun rooster staan 4 uren voor vergaderingen. Docenten hebben hier geen hoge standaard. Ze worden beschouwd als lui omdat ze veel vakanties hebben. Maar de docenten die ik heb gesproken hebben het druk. Werken meer als 38 uur en ook vaak in de avonden en weekends.


Als je hier door de gangen loopt is het een gemoedelijke sfeer, veel leerlingen kennen de Engelse taal en iedereen begroet je. Ontzettend gastvrij en willen dat je het goed hebt. Nou ik ben na de lunch (paella) tonnetje rond. Dus wij hebben het goed.

Ze hebben bij de school zelfs een groententuin. Dit is een project voor moeilijke leerlingen die niet de hele dag in het klaslokaal kunnen zitten. Zij gaan tussentijds even tuinieren. Ik was blij om dit project te zien omdat ik dit ook uitgevoerd heb voor mijn masteropleiding.


Ik hoop dat jullie zo weer wat inzichten hebben gekregen in het internatioleringsproject: Melting pot of diversity op Tenerife. Binnenkort meer en foto´s ;)


Ciao Jitske