Nu zullen jullie wel denken: huh sneeuw?? Ja, dat hebben wij ook hier op Tenerife. Dan wel op bijna 3 kilometer hoogte. En boven de wolken. Nu wordt het vast nog vager... Afgelopen zaterdag zijn we naar de teide geweest. Een bus vol leerlingen, docenten en ouders zijn we begonnen aan de bochtige en barre tocht. Met wagenziekpilletjes moet het toch lukken? Wat een uitzichten. Elke keer weer mooier en hoger. Op een gegeven moment zaten we op een hoogte van 3 kilometer en zelfs boven de wolken. Geloven jullie het niet? Check de foto's bij het vorige bericht. De Teide is de volkaan van Tenerife.

En toen de lunch. Lange tafels vol met leerlingen, ouders en docenten. Heerlijke voorgerechten, lees meervoud. Daarna nog een homp vlees. Complete kippen en halve varkens. Nog nooit zoveel vlees bij elkaar gezien. Voller als vol en het was allemaal lang niet op. Alle ouders een doggiebag mee en weer op naar de bus. En jawel, na veel regen en kou op naar het strand. Het is prachtig om te zien hoe je met z'n allen een groep kunt worden. Ouders die geen woord Engels spreken maar waar je toch mee kunt praten. Wat een prachtig moment was toen Jaimy bij ons kwam. Een blokje van zijn beugel zat los. Hij kon nog niet eens zijn zin afmaken of de moeder van Sido trok hem al aan zijn shirt en zat al met haar handen in zijn mond. Blokje eruit gehaald en probleem opgelost. Prachtig.
En dan terug in de bus. De wijn vloeide redelijk en dan kun je het wel raden. Het ging Spaans in de bus. ;) Moeders die aan het zingen waren en van alles aan het roepen waren in hun beste Engels.
Wat ook zo mooi is dat alle ouders zo betrokken zijn bij het project. Wij hadden een leerling die ziek was. Iedereen wou helpen en zelfs op de app de volgende dag was het eerste bericht hoe is het met de dutch girl? En terwijl de ouders op Tenerife zich weinig bemoeien met school. Heb je een probleem met een leerling dan hoef je bijna geen support van de ouders te verwachten.

Een moment wat ik nooit weer ga vergeten is de Eat, meet and greet op vrijdagavond. Doel ouders, leerlingen en docenten bij elkaar te krijgen en het eten van Tenerife te ontdekken. Alle ouders hadden uren in de keuken gestaan om de meest traditionele familie gerechten te bereiden. Heerlijk!!! Moeders die bij haar nieuwe zoon of dochter gingen staan en constant aan het opscheppen waren. Alles moesten ze proeven. Prachtig gezicht en hele gekke bekken werden er getrokken. Ik heb hardop gelachen en prachtige foto's gemaakt. Van haai tot tortilla en van tomaat tot pikante sauzen. En aan het einde een heerlijke taart gebakken door de nieuwe ouders van Lineke. Top!

Ondertussen hebben wij het hele eiland al rond geweest. Veel toeristische stadjes en heel veel eten. En hoe leg je dan uit in het Spaans dat je geen varkensvlees eet? Inderdaad met geluiden. De tijdstippen om te eten is behoorlijk wennen. Ik zit dit bericht nu te typen om kwart voor 8 in de avond. In de Nederlandse cultuur heb je dan je warm eten al achter de kiezen. Nou hier niet hoor. Het is weer precies hetzelfde als in Italië. Al is het hier niet zo dat je vandaag besteld het morgen pas krijgt. Lunchen doen we pas rond 2 a 3 uur en dat duurt vaak 2 uur. Alles went he en zoals henk het elke keer zegt: gewoon volgen. :)

We worden nog eens beroemd. Op de foto met de burgemeester. Overigens kwamen wij daar pas achter toen we de krant lazen. We stonden zelfs in twee kranten. We nemen ze mee hoor naar Nederland!


Maar waar je het allemaal voor doet is de leerlingen. Zij stralen de hele dag en maken vrienden voor het leven. De vriend van Wytse heeft zelf zijn voetbalwedstrijd afgezegd terwijl alle grote clubs hem een contract willen aanbieden. Hij zei: Ik heb maar een keer een buitenlandse gast in mijn huis en dan wil ik daar zoveel mogelijk tijd mee door brengen. Ik ben nu al heel benieuwd hoe het afscheid gaat. Zullen er weer zoveel tranen vallen als in Polen?

Adios Jitske